Nepal – heen en terug en heen en terug …

Hoi allemaal!

Alweer het laatste deel over Nepal … We rijden naar de grens met Tibet die we morgen gaan oversteken! Spannend dus!

We hebben met de groep afgesproken om vlakbij de grens te gaan kamperen om op de afgesproken tijd bij de grens te kunnen staan, want onze gids staat daar aan Chinese kant om de formaliteiten te regelen. We vertrekken tegen middag nadat we de laatste dingen hebben gedaan: boodschapjes, wat Chinees geld gehaald, helemaal gereed voor vertrek! We vertrekken richting grens, zo’n 200 km door de bergen, maar op het moment dat we nog maar 30 km moeten horen we een vreemd geluid … Eerst denken we dat er iets losgetrild is, maar na alles gecontroleerd te hebben bellen we voor de zekerheid de landrover garage in Kathmandu. Na een aantal testen blijkt dat zeer waarschijnlijk de lagers van één van de wielen kapot zijn … En daar kunnen we echt niet China mee door … Dus vlak voor het donker werd besloten om toch maar om te draaien naar Kathmandu …
Onderweg de garage gebeld dat we onderweg zijn en ze beloven open te blijven tot we er zijn om te kijken wat er is en of ze het diezelfde avond nog kunnen maken, de lagers hebben ze in ieder geval op voorraad. Dus in 2 uur teruggereden naar Kathmandu. Daar bleek dat inderdaad de lagers kapot waren en dat het direct vervangen kon worden, wat een geluk! Om 9 uur de auto achtergelaten en om half 11 konden we hem alweer ophalen! Hoewel geen goedkope reparatie, hier moeten ze alles importeren vanuit de UK en ze gebruiken alleen originele onderdelen, zijn we heel blij dat het meteen gemaakt kon worden! Dus amper vertraging, want we hadden met de groep afgesproken dat wij de volgende ochtend heel vroeg uit Kathmandu zouden vertrekken om alsnog redelijk op tijd bij de grens te kunnen zijn.

En dat is gelukt! Een uurtje later dan gepland stond iedereen bij de grens en gingen we Nepal uit. We stonden nu met zijn allen op de Friendship bridge tussen Nepal en Tibet te wachten op onze gids die zou vertellen hoe nu verder. Na de eerste formaliteiten door hem (die langer duurde want de grenscommadanten hadden een vergadering … En dan staat alles gewoon even stil), kwam de gids, Toni, even naar ons toen om ons welkom te heten en onze Tibetaanse sjaal te geven voor ‘good luck’. Hij ging weer verder met de formaliteiten, dit zou 4 uur gaan duren … Dus maar weer wachten! Lunch gemaakt op de brug, beetje lezen, beetje rondwandelen en een beetje praten met de locals die al die buitenlanders met auto’s en motoren natuurlijk ontzettend interessant vonden! Al met al heel gezellig. Na een uurtje of 3 werden we gewenkt, we mochten over de brug naar China rijden! En daar meteen weer 1,5 uur wachten … Dus in 3 uur 25 meter opgeschoten …

Na 1,5 uur bericht: we konden er vandaag niet meer in de grens ging bijna dicht en ze gingen het niet halen met de formaliteiten, dus: kom morgen maar terug! Maar waar moesten wij heen? Terug naar Nepal ging niet (want dan moesten alle carnets weer ingestempeld worden en daar hadden we allemaal geen zin in), maar China mochten we ook niet in, we werden zelfs teruggestuurd naar de brug, en wel naar Nepalese zijde … Dus zij zaten met ons opgescheept … Uiteindelijk werd besloten dat we dan maar in dat niemandsland moesten blijven: de motorrijders in een hokje / hun eigen tent naast de brug, en wij mochten met de auto OP de brug slapen (daar stond ie mooi waterpas )! Heel grappig!

Na een redelijke nacht op tijd opgestaan om ontbijt te maken voordat we poging 2 voor China gingen ondernemen. Om 8 uur stonden we met zijn allen weer klaar, en we mochten de brug weer over! Dus weer stonden we aan de Chinese kant. Deze keer ging alles voorspoedig en stonden we binnen 2 uur in China na desinfectie van de auto en stempels op ons groepsvisum (jammergenoeg niks in het paspoort, en ook na lief vragen wilde ze het echt niet doen, regels zijn regels!).

In het volgende verhaaltje zijn we dus eindelijk in China!

Groetjes Cathelijne en Rutger