Na een goede nacht in Maku, en redelijk ontstrest te zijn van onze avonturen bij de grens, zijn we doorgereden naar Tabriz. Tabriz is de vierde grootste stad van Iran, na Teharan. Naar mate we de stad naderden werd het verkeer ook exponentieel drukker tot het punt dat de wegen potdicht stonden met een wirwar aan auto’s: totale chaos. Maar gelukkig houden de automobilisten zich hier aan de enige regel in het verkeer, namelijk: de regel van de grootste. Dit is dus erg in ons voordeel aangezien de gemiddelde Iranese auto een klein koekblikje is vergeleken met onze Defender, die overal overigens wordt bewonderd. Dit houdt in dat we vaak als we ergens geparkeerd staan en we terug komen, een groepje mensen rondom de auto staat. We krijgen dan ook telkens een tiental vragen in Farsi waarvan we alleen de vraag van “Rijdt hij op diesel” begrijpen en kunnen beantwoorden, erg grappig. Als we de vraag niet begrijpen, wordt deze, heel aardig uiteraard, wel nog 5 keer herhaald (in Farsi …)
‘s Avonds hebben we in een restaurantje in de buurt van ons hotel gegeten. Hier werd meteen duidelijk hoe de rollen hier verdeeld zijn, ik kreeg als enige het menu en de vraag wat ik wilde eten en wat Cathelijne moest eten van mij 
Cathelijne werd volledig genegeerd, tot grote frustratie van haar. Tja .. “jij wilde zograag hierheen, dus dan maar aanpassen”, terwijl ze haar hoofddoek weer goed moest doen voor de zoveelste keer. Na het eten nog even door de straten en de bazaar van Tabriz gestruind, er werden vanallerlei waar verkocht waaronder veel kruiden. We konden ons levendig verbeelden hoe dit in het oude Persie zou zijn, een mooie eerste ervaring die ons het gevoel van ver op reis te zijn gaf. Terug naar het hotel werden we geregeld achterna gelopen door mensen die ons vervolgens van harte welkom heette in hun stad, zo ontzettend lief!
In de ochtend zijn we vertrokken naar Qazvin, een rit van 600km over mooie snelwegen, jaja dit hebben ze hier perfect in orde! Tijdens de rit werden we vaak verrast door auto’s, bussen of vrachtwagens die ons inhaalden en zich vervolgens weer lieten afzakken om te zwaaien. Anderen toeteren weer of zetten hun alarm lichten uit, je verveeld je niet tijdens het rijden.
Morgen vertrekken we verder zuid, naar Esfahan.
Groeten,
Rutger en Cathelijne
Daar moet je dan wel voor betalen
We zijn het nog niet vaker tegen gekomen … Maar hier stonden er wel 10 op een rij (zoals vaak .. Ze verkopen allemaal het zelfde op een bepaalde plek .. Er is niemand die denkt: zij verkopen thee, laat ik er cakejes bij verkopen!)
Ik zie alleen maar tanks
No road at all!!
Lekkerrrrr!!!!
Ik zou niet onder die losse stenen gaan staan!!
Doodzwijgen dan is het er niet?
Stoere foto, Lijnie!
Dit bord staat ook langs de weg tussen Heeze en Someren erg he!
Ik was ook niet meegegaan hoor!!
Rutger moet inderdaad een topdag hebben gehad!!
Mooie foto, maar wel geen echt strandweer!
Wat grappig! Hoe toevallig kan het zijn dat je er twee op hetzelfde moment tegenkomt?
Wat raar, al die dure auto’s die op deze foto staan. Dat valt me meteen op!
Je mag wel weer heel veel in die bunker!!
Goede vermomming!!
Was dat wel met een gids?
Hier werd dus wel enige zelfwerkzaamheid gevraagd!
Een echte safari!
Ziet er niet zo camping-achtig uit.