Iran – Esfahan & Shiraz

Hoi allemaal!

Inmiddels hebben we weer vanalles beleefd dus weer tijd voor een berichtje!

De tweede volle dag in Esfahan zijn we opnieuw naar het Imam Square gegaan. Deze keer hebben we de grote moskee daar bekeken (erg groot en rijkelijk gedecoreerd met blauwe tegeltjes, heel anders dan in Egypte of Oman). Hierna vonden we dat het tijd werd om even uit te rusten, dus we hebben op ons gemak op een bank je op het plein gezeten en eens rustig rondgekeken naar de bedrijvigheid. De indruk die veel mensen hebben van TV blijkt hier echt niet kloppen: veel vrouwen dragen de hoofddoek ver achter op hun hoofd (bijna niet meer de moeite van het ophebben ) en hebben jasjes aan die hun billen maar net bedekken. Ze houden zich dus wel aan de gestelde regels, maar wel maar net! Ook zat er een schoolklas op het plein, die erg goed onder de duim gehouden werd door de lerares! Erg grappig gezicht. Hierna doorgegaan naar het paleis op hetzelfde plein: vanuit hier had je een mooi uitzicht op de gehele plein en ze hadden een hele mooie muziekkamer! Hierna hebben we door de straatjes van Esfahan gelopen, eigenlijk zonder doel. Zo kom je op plaatsen waar je normaal niet zo snel komt (vooral door orientatieproblemen in de lange en vele straatjes), een theehuisje dat ergens verstopt is, leuke bazaartjes en een andere moskee!

‘s avonds bij een traditioneel restaurant gegeten, het eten is hier erg goed, hoewel ze wel veel rijst en kip eten! Maar er is veel variatie dus het is nog niet gaan vervelen!

De dag erop zijn we vertrokken naar Shiraz, richting het zuiden van Iran. We slapen op de parkeerplaats van het park, de plaatselijke camping! Hele families staan in het park met een hoop tentjes en eten en drinken daar, heel apart maar wel leuk! We zitten op loopafstand van de stad (hoewel we al een aantal keer de taxi gepakt hebben, dat gaat wel een stuk sneller!).

Het eerste wat we vandaag gedaan hebben was het verlengen van ons Iranees visum, zodat we niet hoeven te haasten of als we problemen krijgen met de auto we geen problemen krijgen met het visum. Het was wel een hele belevenis … Ten eerste sprak er maar 1 iemand engels (gelukkig wel heel goed), en die heeft ons snel door het proces geloods.
Bij aankomst zaten er heel veel mensen te wachten, dus we zagen de bui al hangen … Maar we hebben een voorkeursbehandeling gehad, doordat we buitenlands waren en geen farsi spraken (en dus geholpen werden door een medewerker daar). Eerst: inleveren van alle telefoons en camera’s, doorlopen naar boven, daar bleek dat we een deposit moesten doen bij ‘the fat guy on the motor bike’ beneden. Daar kregen we weer een papiertje dat gekopieerd moest worden, deze mee naar boven, daar moesten 2 formulieren ingevuld worden, tot hier alles goed! Toen bleek mijn pasfoto niet goed te zijn, het MOEST met hoofddoek (de foto’s kwamen uit Nederland en waren zonder …), die werden daar ook ter plekke gemaakt (alles tegen een kleine vergoeding, geen grensbedragen deze keer!). Toen ik foto’s aan het maken was, was Rutger onze paspoorten in de gaten aan het houden en in het hokje van het ‘management’ gezet die alles heel snel afhandelde! We moesten we van het ene kant naar de andere kant van de kamer lopen voor handtekeningen, maar dat was vooral erg grappig Al met al waren we ongeveer een uurtje kwijt hiermee, en een ervaring rijker. Vooral de voorkeursbehandeling was erg apart!

Hierna zijn we gaan eten bij de … Kentuky Fried Chicken! Achteraf bleek het er helemaaln iks mee te maken te hebben en was het vooral voor de naam, maar het was wel heel grappig! Hierna een paar kaarten gehaald van Iran, zodat we, als we niet meer kunnen vertrouwen op onze digitale apparatuur we in ieder geval iets anders hebben! De volgende bezienswaardigheid, en onze eerste echte in Shiraz, was het fort midden in de stad. Een oase van rust dus we hebben hier rustig gezeten en even niks gedaan. Een sapje later, zitten we nu in het internet cafe (de parkeerplaats heeft geen wifi, en zelfs niet alle personen van internet cafes snappen wat wifi is …) en gaan zo de stad nog even in.
Onderweg komen we nog steeds ontzettend aardige mensen tegen: ze nodigen ons thuis uit, geven hun telefoonnummer die we kunnen bellen als we problemen hebben. Heel erg aardig. Ook hebben we gisteren bij onze kampeerplaats thee gedronken met een local. We kwamen hem onderweg tegen: zijn vrouw lag in het ziekenhuis maar omdat zij op de speciale vrouwenafdeling lag, mocht hij er niet in … Zijn zus was dus binnen, en hij stond buiten te wachten … Heel apart. Hij is bij ons thee komen drinken en er hebben verhalen gehoord over Iran. Heel interessant!

Morgen gaan we naar Persepolis!

Groetjes,

Cathelijne en Rutger