Iran – Shiraz

Na ruim een maand reizen hebben we nu c.a. 8.500 km afgelegd. Stap voor stap weken we los van onze vertrouwde (westerse) omgeving. Een deel van onze normale dagelijkse routine van, wekker / werken / thuiskomen, is nu totaal niet meer in gedachten, we zijn echt op reis en dat voelt fantastisch!!

In Iran dalen we langzaam af naar het zuiden. De temperaturen lopen steeds verder op, aangezien Cathelijne gesluierd en met lange mouwen loopt en ik geen korte broek aan mag, hebben we het soms ontzettend warm. De Iraniërs zelf lijkt het allemaal niets te deren, vrouwen lopen in volle zon met zwarte chadors en mannen met een dikke trui aan. Ongeveer gelijk aan de stijging van de temperatuur stijgt ook de uitgesproken vriendelijkheid van de mensen. Werden we eerst nog soms wat aarzelend aangesproken door sommige mensen, lijkt het nu wel of iedereen een praatje met je wil maken. Sommige heten je alleen welkom en maken een gebaar naar het hart, met andere heb je weer een heel gesprek over van alles en nog wat, heel gezellig allemaal alleen kost het enorm veel tijd waardoor we eigenlijk nauwelijks iets van de bezienswaardigheden zien. Soms voelt het ook alsof wij de grote bezienswaardigheid zijn wat heel erg leuk is. En och ja die oude gebouwen komen we vast nog heel veel tegen.

Een van de meest bijzondere Iraniër die we tot nu toe hebben ontmoet heet Hamid. Hij sprak ons aan op het graf van Hafez. Hafez is een Iranese dichter die rond 1300 geleefd heeft en erg geliefd is bij de Iraniërs. Bij zijn graf komen dagelijks heel veel mensen, en wat ons opviel is dat mensen soms geëmotioneerd waren. Hamid vertelde dat het werk van Hafez een soort heilig boek is voor de Iraniërs wat vaak geraadpleegd wordt bij beslissingen die je maakt. Zelf komt Hamid dagelijks bij het graf van Hefez en de moskee, hij weet dan ook boeiend over Hefez en de Islam te vertellen.

Op uitnodiging van Hamid mochten we mee naar zijn huis aan de rand van Shiraz waar hij heeft laten zien hoe hij woont samen met zijn vrouw en twee kinderen. Niloofar, zijn dochter, is heel creatief en heeft ons haar schilderijen laten zien. Toen we vertrokken heeft ze ons een schilderij meegegeven, ontzettend lief!

De volgende dag heeft Hamid ons, samen met zijn zus Fatima, opgehaald in het lokale park waar we sliepen. We zouden met hem naar de Chah Cheragh moskee waar normaal geen toeristen in mogen op vrijdag. Eerst nog even afscheid genomen van Didier en Peggy en hun kinderen die met hun camper naast ons zijn komen staan, zij waren al ruim een jaar op reis, echt waanzinnig leuke en lieve mensen! Eenmaal aangekomen bij de Chah Cheragh moest Cathelijne zich in een chador kleden, ze is samen met Fatima de vrouwen kant van de moskee binnen gegaan. Zelf ben ik met Hamid de mannen kant binnen gegaan. Binnen is de moskee geheel bekleed met kleine en grote spiegels wat een ontzettend mooi licht effect gaf. In het midden was het graf van de zonen van Mūsā al-Kādhim en is een van de belangrijkste heiligdommen is in Iran.

Op dit moment zijn we in Yazd, hier gaan we een aantal daagjes blijven. Aangezien we internet hebben kunnen we waarschijnlijk snel weer posten.

Bedankt voor jullie berichtjes en tot snel!!

Rutger & Cathelijne