Iran – Bam naar Taftan (Pakistaanse grens)

5:30am de wekker gaat (voor het eerst tijdens onze reis) en worden wakker, vandaag is de dag dat we naar Pakistan rijden. Een land met het meest negatief reisadvies door de kans op kidnapping. Niet echt een prettig gevoel zo’n rit, maar het is de enige echte overland route naar India.

De eerste etappe gaat door zuid-oost Iran, een gebied waar waar de Baloch wonen. Het is een arm gedeelte en veel mensen verdienen er geld door opium te smokkelen uit Afganistan. Aangezien veel families wel een aantal leden van het gezin hebben vastzitten in de gevangenis zijn wij een waardevol ruilmiddel. De regering doet er daarom ook alles aan om toeristen uit de handen van deze mensen te houden. Voor ons houdt dit in dat we geescorteerd moeten worden door politie. We hadden echter al eerder slechte ervaringen met de grensgebieden en (corrupte) politie, waarbij we flink hebben moeten betalen. De slechte verhalen van anderen die deze route ook hebben gereden heeft ons doen besluiten om heel vroeg te vertrekken om zo onder de radar van de Politie te rijden.

6:00am dus, we rijden weg zonder ons aan te melden. De eerste checkpoints waren makkelijk, iedereen sliep, dus rijden en niet omkijken. Na 8:00am werden de posten actief en hadden we de tactiek bedacht om heel dicht achter vrachtauto’s te kruipen en er vervolgens ernaast zodat de kant waar ze cotroleerde geen zicht op ons had. Dit ging goed bij de meerbaans-posten maar niet bij de eenbaans-posten. Hier hadden we iets anders voor verzonnen, Cathelijne deed alsof ze sliep en ik vertelde dat ze ziek was met een gebaar dat ze stil moesten doen. Dit ging een paar keer goed, maar zijn ook een keer als domme toerist doorgereden waarop ze een mislukte poging deden om ons terug te halen met een auto. Uiteindelijk hebben we de laatste 20 kilometer een militair in de auto meegekregen gehad, en omdat Cathelijne “ziek” was, was dit heel snel geregeld

Eenmaal bij de grens aangekomen zijn we bijna alle escortes te slim af geweest en na een uurtje of twee papierwerk rijden we door naar de Pakistaanse zijde van de grens. Het Pakistaanse douanekantoor staat in schril contrast met het Iraanse gebouw en lijkt meer op een stenen kippenhok .. we gaan duidelijk een andere wereld in! Eenmaal onze paspoorten gestempeld te hebben moesten we naar ons carnet laten stempelen, dit was in gebouwtje verderop wat ook dienst deed als gevangenis. Op de binnenplaats keken we op een 8 tal volle cellen en op de binnenplaats zaten nog eens 40 mensen, vluchtelingen zoals de politieman aangaf.

Aangezien het al laat was leek het ons een goed idee om de dag erop richting Quetta te rijden en voor nu maar ergens een slaapplek op te zoeken. De gevangenis had wel een binnenplaats maar niet echt gezellig om deze met 40 “vluchtelingen” te delen. Dus een agent stelde voor om bij het douane kantoor te slapen. Dus dat hebben we dan ook gedaan, gezellig op de afgesloten binnenplaats, en ze hadden ook nog eens voor ons gekookt wat een service!