110overland.nl

Hoi allemaal!

Alweer het laatste deel over Nepal … We rijden naar de grens met Tibet die we morgen gaan oversteken! Spannend dus!

We hebben met de groep afgesproken om vlakbij de grens te gaan kamperen om op de afgesproken tijd bij de grens te kunnen staan, want onze gids staat daar aan Chinese kant om de formaliteiten te regelen. We vertrekken tegen middag nadat we de laatste dingen hebben gedaan: boodschapjes, wat Chinees geld gehaald, helemaal gereed voor vertrek! We vertrekken richting grens, zo’n 200 km door de bergen, maar op het moment dat we nog maar 30 km moeten horen we een vreemd geluid … Eerst denken we dat er iets losgetrild is, maar na alles gecontroleerd te hebben bellen we voor de zekerheid de landrover garage in Kathmandu. Na een aantal testen blijkt dat zeer waarschijnlijk de lagers van één van de wielen kapot zijn … En daar kunnen we echt niet China mee door … Dus vlak voor het donker werd besloten om toch maar om te draaien naar Kathmandu …
Onderweg de garage gebeld dat we onderweg zijn en ze beloven open te blijven tot we er zijn om te kijken wat er is en of ze het diezelfde avond nog kunnen maken, de lagers hebben ze in ieder geval op voorraad. Dus in 2 uur teruggereden naar Kathmandu. Daar bleek dat inderdaad de lagers kapot waren en dat het direct vervangen kon worden, wat een geluk! Om 9 uur de auto achtergelaten en om half 11 konden we hem alweer ophalen! Hoewel geen goedkope reparatie, hier moeten ze alles importeren vanuit de UK en ze gebruiken alleen originele onderdelen, zijn we heel blij dat het meteen gemaakt kon worden! Dus amper vertraging, want we hadden met de groep afgesproken dat wij de volgende ochtend heel vroeg uit Kathmandu zouden vertrekken om alsnog redelijk op tijd bij de grens te kunnen zijn.

En dat is gelukt! Een uurtje later dan gepland stond iedereen bij de grens en gingen we Nepal uit. We stonden nu met zijn allen op de Friendship bridge tussen Nepal en Tibet te wachten op onze gids die zou vertellen hoe nu verder. Na de eerste formaliteiten door hem (die langer duurde want de grenscommadanten hadden een vergadering … En dan staat alles gewoon even stil), kwam de gids, Toni, even naar ons toen om ons welkom te heten en onze Tibetaanse sjaal te geven voor ‘good luck’. Hij ging weer verder met de formaliteiten, dit zou 4 uur gaan duren … Dus maar weer wachten! Lunch gemaakt op de brug, beetje lezen, beetje rondwandelen en een beetje praten met de locals die al die buitenlanders met auto’s en motoren natuurlijk ontzettend interessant vonden! Al met al heel gezellig. Na een uurtje of 3 werden we gewenkt, we mochten over de brug naar China rijden! En daar meteen weer 1,5 uur wachten … Dus in 3 uur 25 meter opgeschoten …

Na 1,5 uur bericht: we konden er vandaag niet meer in de grens ging bijna dicht en ze gingen het niet halen met de formaliteiten, dus: kom morgen maar terug! Maar waar moesten wij heen? Terug naar Nepal ging niet (want dan moesten alle carnets weer ingestempeld worden en daar hadden we allemaal geen zin in), maar China mochten we ook niet in, we werden zelfs teruggestuurd naar de brug, en wel naar Nepalese zijde … Dus zij zaten met ons opgescheept … Uiteindelijk werd besloten dat we dan maar in dat niemandsland moesten blijven: de motorrijders in een hokje / hun eigen tent naast de brug, en wij mochten met de auto OP de brug slapen (daar stond ie mooi waterpas )! Heel grappig!

Na een redelijke nacht op tijd opgestaan om ontbijt te maken voordat we poging 2 voor China gingen ondernemen. Om 8 uur stonden we met zijn allen weer klaar, en we mochten de brug weer over! Dus weer stonden we aan de Chinese kant. Deze keer ging alles voorspoedig en stonden we binnen 2 uur in China na desinfectie van de auto en stempels op ons groepsvisum (jammergenoeg niks in het paspoort, en ook na lief vragen wilde ze het echt niet doen, regels zijn regels!).

In het volgende verhaaltje zijn we dus eindelijk in China!

Groetjes Cathelijne en Rutger

Hoi allemaal,

Het heeft weer even geduurd, dus weer tijd voor onze avonturen!

Met Ton en Francine zijn we teruggegaan naar Bandipur: je kunt hier namelijk de Himalaya zien, maar het is ook een heel schattig dorpje (het zou zo Disney kunnen zijn). Onderweg heeft Ton een groot deel gereden, dan kon Rutger eens achterin zitten en Ton vond het leuk om te doen!

Toen we aankwamen bleek dat de Himalaya weer zichtbaar was! Het blijft een indrukwekkend gezicht. We hebben besloten om weer in hetzelfde hotel te slapen als de eerste keer, maar te gaan eten in de Old Inn, het mooiste hotel in het dorp. Hier hebben we echt Nepalees gegeten, dus Thali: allemaal kleine bakjes met verschillende soorten eten, zoals Dal (linzen), verschillende soorten curries en rijst. Goed eten, hoewel we nu wel een beetje genoeg hebben van de linzen

Na nog een wandeling ‘s ochtends en lunch in het dorpje op het pleintje zijn we richting Chitwan National Park gereden, het eerste nationaal park van Nepal. We sliepen hier in een ontzettend leuke lodge aan de rand van het park en de aankomende dagen zaten vol met excursies.

Na aankomst rustig bij het vuur gezeten en met degene van de lodge ons programma besproken: een jeep safari, op een olifant rijden, kanoën, het olifanten breeding centrum, olifant wassen en een jungle loop safari. Druk, druk, druk dus! ‘S avonds nog even bij de huisolifant geweest, die we maar Olly hebben genoemd (zijn echte naam was veel te moeilijk).

De volgende ochtend werden we om 7 uur verwacht, we gingen op de jeep safari. Gids van de lodge mee en hup in de auto. We moesten eerst met een kano overgebracht worden naar de andere kant van de rivier, waar ons echte jeepje stond te wachten. Het eerste uur hebben we eigenlijk geen dieren gezien, dus we hadden er weinig vertrouwen in dat we nog iets zouden zien. Maar toen ineens was er van alles: krokodillen, adelaar, herten en op een gegeven moment zelfs een neushoorn! Uiteindelijk hebben we die onderweg zelfs 3 gezien! Verder ook nog een uiltje, heel klein en met zo’n kleuren dat we hem eerst niet eens zagen zitten … Maar onze gids verzekerde ons dat hij er echt zat en na goed zoeken hebben we hem dan ook wel gezien ook zijn we bij een centrum met fokprogramma voor de gargial krokodil geweest, deze zijn namelijk erg bedreigd en ze fokken ze hier om ze weer uit te kunnen zetten in het park.

Na terugkomst in de lodge en lunch was het tijd voor de volgende activiteit: olifant rijden! Je gaat dan met 4 personen in een bakje op de rug van een olifant (wij mochten op Olly) de jungle in. De dieren daar zijn namelijk niet bang voor de olifanten en hebben geen idee dat er mensen opzitten, dus je kunt heel dichtbij de dieren komen zonder ze te storen. We waren de enige olifant voor het grootste gedeelte van de tocht, erg leuk. Ton en ik vonden de rit heel relaxt, Rutger en Francine waren er minder over te spreken: je zat min of meer vast in het bakje op zo’n 3 meter boven de grond, en alleen de driver om de grote olifant in bedwang te houden en banjerde door het bos langs allerlei bomen en takken af. Dat idee beviel hun minder
Maar uiteindelijk wel heel veel beesten van dichtbij gezien! En op de terugweg, vlak voor we bij het eindpunt waren, spotte Rutger nog 2 neushoorns! Daar konden we zo’n 5 meter dichtbij komen, heel gaaf om te doen en we konden het dus allemaal goed bekijken. Het afstappen ging wat moeizamer, je zit toch ruim 2 uur in dezelfde houding in het bakje

Na een lekker avondeten en verzekerd dat Olly weer geparkeerd stond in zijn stal, zijn we op tijd onder de wol gegaan, want uitslapen is er niet bij deze dagen!

‘S ochtends was het tijd voor de kano-tocht, waarbij Ton, Rutger en ik zijn meegegaan, Francine zou later aansluiten. We hebben heel relaxt in de kano stroomafwaarts gedobberd (we hoefden niet zelf te peddelen, dat deed iemand voor ons). Heel mooi: omdat het water ‘s morgens warmer is dan de lucht, hing er een mist over het water waar wij doorheen voeren. Onderweg verschillende soorten ijsvogels gezien en wilde pauwen (die kunnen echt vliegen, daar had ik nog nooit bij stilgestaan … ). Na uitstappen is Francine er weer bijgekomen om naar het olifantenfokcentrum te gaan. We hadden heel veel geluk: 3 dagen eerder was een baby olifantje geboren! En hij was nogal ondeugend: op zijn wankele pootjes ‘viel’ hij iedere keer zijn verzorgers ‘aan’, wat heel grappige taferelen opleverde. Ook jaagde hij iedere keer een andere olifantje van ongeveer 6 maanden weg, dus waarschijnlijk krijgen ze nog wat te stellen met dit baby olifantje! Heel leuk: kwam hij dicht genoeg om te aaien dus dat was echt heel schattig! We zijn langs alle olifanten gelopen en Rutger en Ton hebben ook nog even met de huis geit gespeeld.

Bij terugkomst konden we ons gereedmaken voor het volgende: het wassen van de olifant! Rutger en ik hadden besloten om dat te gaan doen, Ton en Francine bleven op de kant en maakten foto’s en video’s. Het bleek dat we Olly gingen wassen! Dus bij het restaurant achterop bij de driver gestapt en naar de rivier die langs de lodge loopt gelopen. Toen Olly eenmaal in het water stond lagen we, na een commando van de driver, er heel snel af maar wat was het leuk! We moesten iedere keer op de olifant klimmen, hem wassen, hem masseren met stenen en opstaan had Olly op een gegeven moment weinig zin in, hij lag wel goed daar in het water. Een geweldige ervaring!

‘S middags was het tijd voor de laatste activiteit: een wandeling door de jungle. Met 2 gidsen, beiden met stokken, ruim 3 uur door Chitwan gelopen. Niet veel dieren gezien, maar wel mooie uitzichten en veel geleerd over eetbare en medicinale planten. Wel hebben we overigens een gargial krokodil in het wild gezien, en die zijn er nog maar 200 in Nepal, wel bijzonder dus! We hebben ook een soort jungle aardappels mee terug genomen naar de lodge, waar ze er voor ons een curry van gemaakt hebben! Heel lekker!

Toen was het de volgende dag tijd voor vertrek terug naar Kathmandu , Ton en Francine moesten het vliegtuig halen ‘s middags. En toen bleek dat er bandhs waren in Nepal, een staking van een politieke partij omdat hun leider in de gevangenis was overleden. Het was dus niet eens zeker dat we in Kathmandu konden komen … Achter ons reed nog een auto mee met een Nederlands gezin vanuit de lodge, die ook terug moest. Bij de eerste barricade ging het al bijna mis: wij mochten er met onze auto redelijk makkelijk door, maar de anderen in Nepalese auto met Nepalese bestuurder eigenlijk niet … Rutger heeft goed moeten praten om hun alsnog mee te krijgen. Vanaf toen heel di ht bij elkaar gebleven en we konden zo doorrijden. Tijdens de plaspauze bleek waarom: ze dachten dat onze Nederlandse auto (met het blauwe EU rechthoekje met sterretjes) van het core diplomatique (ofwel diplomaten) was en die mensen mogen er blijkbaar altijd door. En de auto achter ons was uiteraard ‘familie’ van ons, dus die mochten ook zonder problemen door. We waren dus op tijd in Kathmandu op het vliegveld! Het was wel even spannend soms maar ze zijn heel aardig voor toeristen en tegen ons totaal niet gewelddadig, dus de rit was probleemloos verder (en zonder auto’s, bussen en vrachtwagens op de weg, die moesten allemaal wachten bij de blokkades). Daarna afscheid te hebben genomen op het vliegveld van Ton en Francine, het was een hele leuke week!

Wij hebben de dagen erna in Kathmandu weinig gedaan: nieuwe slaapzakken gekocht voor Tibet, dat was wel nodig, en wat nieuwe truien. Verder moesten we maandag de hele dag in Kathmandu blijven, ze gingen onze visa voor Tibet aanvragen en als ze ons nodig hadden moesten we snel op de ambassade kunnen zijn. Maar we konden toch niet weg: er waren weer bandhs … Dus Rutger heeft de auto weer in orde gebracht en we hebben met andere gasten spelletjes gedaan in het hotel!

Vandaag gaan we naar de grens met Tibet die we morgen over zullen steken, dus heel spannend!

Tot snel!

Cathelijne en Rutger